fia

Français

Étymologie

(Date à préciser) Du normand fias, fiat (« palourde »)[1], issu du vieux norrois *fliđa (« palourde »)[1].

Nom commun

SingulierPluriel
fia fias
\fja\

fia \fja\ masculin

  1. (Normandie) Mactre, le plus souvent Mactra glauca (mactre glauque) ou Mactra corallina (mactre coralline).
    • La technique doit être délicate pour éviter de casser les valves et abîmer la chair de l’animal. Il faut parfois « taper » le sable pour provoquer le fia.  (Gérard Houdou et Pascal Durantel, Pêche à pied en bord de mer, Artémis éditions, 2012, page 130-131)

Synonymes

Apparentés étymologiques

Traductions

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe fier
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on se fia
Futur simple

fia \fja\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de fier.

Prononciation

Voir aussi

  • fia sur Wikipédia

Références

Ancien occitan

Nom commun

fia féminin

  1. (Botanique) Variante de figa.

Références

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844

Espéranto

Étymologie

Adjectif composé du préfixe fi- (« mépris ») et de la terminaison -a (« adjectif ») .

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif fia
\ˈfi.a\
fiaj
\ˈfi.aj\
Accusatif fian
\ˈfi.an\
fiajn
\ˈfi.ajn\

fia \ˈfi.a\

  1. Vilain. (En parlant de personnes, de paroles ou d’actions.)
    • Kiam faktoj ne sukcetis gajni la juĝadon, la advokoto kliniĝis sin al fiaj artifikoj.
    • La ekzekutisto, spite lia fia metio, estis bonkora viro.

Prononciation

  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « fia [ˈfi.a] »
  • France (Toulouse) : écouter « fia [ˈfi.a] »

Frison

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Préposition

fia

  1. Par, à travers.

Synonymes

Ladin

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

fia féminin

  1. Fille.

Papiamento

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

fia

  1. Emprunter, prêter.

Baoulé

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

fia

  1. Fuir
    • Aya su fia.
      Aya est en train de fuir.

Romanche

Étymologie

Du latin.

Nom commun

fia \Prononciation ?\ masculin

  1. Feu.

Notes

Forme et orthographe du dialecte sutsilvan .

Variantes dialectales

  • fi (surmiran)
  • fiug (sursilvan)
  • (puter), (vallader)

Références

  • Curo Mani, Pledari sutsilvan. Rumàntsch tudestg, tudestg-rumàntsch, Lia Rumantscha, Coire (CH), 1977
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.