ma-unan

Breton

Étymologie

Composé de ma (« mon, ma, mes ») et de unanun »).

Adverbe

ma-unan \ma.ˈỹː.nãn\

  1. Seul(e), tout(e) seul(e), moi seul(e) : forme à la première personne du singulier, avec un verbe.
    • Ne badé ket e spered o weled ahanon-me amañ ma-unan.  (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 390.)
      Il ne pouvait supporter l’idée de me voir ici toute seule.
    • Bemdez goude, pa vezen ma-unan, e tremenen ma amzer o sellout ouzh ar c’hoariell.  (Yeun ar Gow, E skeud Tour Bras Sant Jermen, Éditions Al Liamm, 1978, p. 119)
      Tous les jours par la suite, quand j’étais seul, je passais mon temps à regarder le jouet.
  2. Moi-même : avec un substantif, un pronom personnel ou une préposition conjuguée.
    • Mallozh din ma-unan, pa’z on bet gay a-walc’h
      Da heuilh c’hoantegezhioù ma c’halon ken diwalc’h.
       (An Tremener, Mouezhioù ar vered, 1898, in An Tremener, An Tour Tan, 1995, p. 37)
      Malheur à moi-même puisque j’ai été assez bête pour suivre les désirs de mon cœur tellement inassouvi.
    • Doue d’e bardono, a lavaren ouzhin ma-unan, [...].  (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c’hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 7.)
      Que Dieu lui pardonne me disais-je à moi-même, [...].
    • Feta, me ’yelo ma-unan d’ar bourk da gerc’hat butun.  (Anatol ar  Braz, Mojenn an Ankou, traduit par Erwan ar  Moal, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 26.)
      Et bien ma foi, j’irai moi-même au bourg chercher du tabac.
    • Din-me ma-unan ec’h embannan alies, fouge ennon, ez eo echu ha peurechu gant an istor kozh-se.  (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 8.)
      Je me dis souvent à moi-même, fièrement, que cette vieille histoire est bel et bien terminée.

Variantes

  • va-unan

Dérivés

  • ma-unanig
  • ma-unanig-penn

Vocabulaire apparenté par le sens

Singulier 1re personne ma-unan
2e personne da-unan
3e personne
masculin
e-unan
3e personne
féminin
he-unan
Pluriel1re personne hon-unan
2e personne hocʼh-unan
3e personne o-unan
Impersonnel an-unan
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.