esclòp

Voir aussi : esclop

Occitan

Étymologie

(XIIIe siècle) (esclop en ancien occitan) Probablement du latin vulgaire scloppus « bruit sec », le sens étant issu d’un rapprochement avec le latin classique sculponeus « sabot ».

Nom commun

Singulier Pluriel
esclòp
[esˈklɔp]
esclòps
[esˈklɔt͡s]

esclòp [esˈklɔp] (graphie normalisée) masculin

Synonymes

  • sòc

Prononciation

  • France (Béarn) : écouter « esclòp »

Références

  • Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002 → consulter cet ouvrage
  • Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003
  • Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997 ISBN 2-85910-069-5
  • Joan Coromines, Diccionari etimològic i complementari de la llengua catalana
  • Bernat Dubarry, Atau que’s ditz ! : Dictionnaire français-occitan, gascon des Hautes-Pyrénées, Comité d’études gascon de la langue occitane
  • Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009
  • Miquèu Grosclaude, Gilabèrt Nariòo, Patric Guilhejoan, Dictionnaire Français / Occitan (gascon), Per Noste, 2007
  • Cristian Omelhièr, Petiòt diccionari occitan d’Auvernhe - francés (auvernhe meijornal), Ostal del libre, 2007
  • Nicolau Rei-Bèthvéder, Dictionnaire français-occitan (gascon toulousain) : Dictionnaire de la langue parlée en Nord Comminges, Fezensaguet, Lomagne, Muretain, savès & Pays toulousain ; Gers - Haute Garonne - Tarn-et-Garonne, Institut d’Estudis Occitans [Institut d’études occitanes], Toulouse, 2004 ISBN 2-85910-338-4 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.