flamumita

Espéranto

Étymologie

Adjectif composé de la racine flamo (« flamme »), des suffixes verbaux -um- (« sens indéterminé ») et -it- (« participe passif passé »), et de la terminaison -a (« adjectif ») .

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Nominatif flamumita
\fla.mu.ˈmi.ta\
flamumitaj
\fla.mu.ˈmi.taj\
Accusatif flamumitan
\fla.mu.ˈmi.tan\
flamumitajn
\fla.mu.ˈmi.tajn\
voir le modèle

flamumita \fla.mu.ˈmi.ta\    mot-dérivé UV

  1. (Cuisine) Flambé (à l’alcool)
    • (kuirarto) flumumita banano = banane flambée
  2. (Héraldique) Flamboyant
    • (heraldiko) flumumita paliso = pal flamboyant
  3. (Héraldique) Flambant, enflammé

Dérivés


Arĝenta kun gorĝa flamumita paliso
(D’argent au pal flamboyant de gueules)

Arĝenta kun gorĝa malflamumita paliso
(D’argent au pal comété de gueules)

Forme de verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif flamumisflamumasflamumos
Participe actif flamuminta(j,n) flamumanta(j,n) flamumonta(j,n)
Participe passif flamumita(j,n) flamumata(j,n) flamumota(j,n)
Adverbe actif flamuminte flamumante flamumonte
Adverbe passif flamumite flamumate flamumote
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent flamumusflamumu flamumi
voir le modèle “eo-conj”

flamumita \fla.mu.ˈmi.ta\

  1. Participe passif passé du verbe flamumi (transitif).

Proposition de réforme rejetée de 1895 (une des sources de l’Ido)

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.