daŭrigi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine daŭri (« durer »), du suffixe -ig- (« rendre, amener à ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif daŭrigisdaŭrigasdaŭrigos
Participe actif daŭriginta(j,n) daŭriganta(j,n) daŭrigonta(j,n)
Participe passif daŭrigita(j,n) daŭrigata(j,n) daŭrigota(j,n)
Adverbe actif daŭriginte daŭrigante daŭrigonte
Adverbe passif daŭrigite daŭrigate daŭrigote
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent daŭrigusdaŭrigu daŭrigi
voir le modèle “eo-conj”

daŭrigi \daw.ˈɾi.ɡi\ transitif    composition UV de racines

  1. Continuer, maintenir, reconduire, faire durer.
    • (Ekz. §15) “Mi faras al vi donacon,” daŭrigis la feino, “ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi diros, el via buŝo eliros aŭ floro aŭ multekosta ŝtono.”
      "Je vous fais un cadeau," continua la fée, "qu’à chaque mot que vous direz, une fleur ou une pierre précieuse sortira de votre bouche."

Variantes orthographiques

  • si pas de ŭ possible par le clavier : dauxrigi

Dérivés

Apparentés étymologiques

Académiques:

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « daŭrigi [daw.ˈɾi.ɡi] »
  • France (Toulouse) : écouter « daŭrigi »

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.