bruin

Voir aussi : brùin

Ancien français

Étymologie

De bruir (« bruler ») → voir brouille, brouiller et brouet.

Nom commun

bruin \Prononciation ?\ masculin

  1. Bataille, lutte, dispute, querelle, brouille.
    • ne guerre ne bruin.

Synonymes

Références

Afrikaans

Étymologie

Du néerlandais bruin.

Adjectif

bruin

  1. Brun.

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Du français brun.

Adjectif

Verschillende tinten bruin.

bruin \bɾʌjn\

  1. Brun, marron.
    • een bruine huid.
      une peau brune, bronzée.
    • bruin brood.
      du pain bis.
    • bruine fles.
      bouteille ambrée.
    • een bruine divan.
      un divan marron.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom bruin bruinen
Diminutif bruintje bruintjes

bruin \Prononciation ?\ neutre

  1. (Couleur) Brun.
  2. Cheval brun.

Forme de verbe

bruin \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de bruinen.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

  • Pays-Bas : écouter « bruin [bɾʌjn] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « bruin [Prononciation ?] »

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.