χαριτωμένος

Grec

Étymologie

Du participe passé du verbe hellénistique χαριτῶ, kharitỗ.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif χαριτωμένος χαριτωμένη χαριτωμένο
génitif χαριτωμένου χαριτωμένης χαριτωμένου
accusatif χαριτωμένο χαριτωμένη χαριτωμένο
vocatif χαριτωμένε χαριτωμένη χαριτωμένο
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif χαριτωμένοι χαριτωμένες χαριτωμένα
génitif χαριτωμένων χαριτωμένων χαριτωμένων
accusatif χαριτωμένους χαριτωμένες χαριτωμένα
vocatif χαριτωμένοι χαριτωμένες χαριτωμένα

χαριτωμένος (kharitoménos) \xa.ɾi.tɔ.ˈmɛ.nɔs\

  1. Mignon. (Qui, dans son apparence menue, offre de la grâce et de la gentillesse.)
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.