υποκριτικός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ὑποκριτικός hypokritikós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | υποκριτικός | υποκριτική | υποκριτικό | |||
| génitif | υποκριτικού | υποκριτικής | υποκριτικού | |||
| accusatif | υποκριτικό | υποκριτική | υποκριτικό | |||
| vocatif | υποκριτικέ | υποκριτική | υποκριτικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | υποκριτικοί | υποκριτικές | υποκριτικά | |||
| génitif | υποκριτικών | υποκριτικών | υποκριτικών | |||
| accusatif | υποκριτικούς | υποκριτικές | υποκριτικά | |||
| vocatif | υποκριτικοί | υποκριτικές | υποκριτικά | |||
υποκριτικός (ipokritikós) \i.pɔ.kɾi.ti.ˈkɔs\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.