ποιητικός

Grec

Étymologie
Du grec ancien ποιητικός, poietikos.

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικός ποιητική ποιητικό
génitif ποιητικού ποιητικής ποιητικού
accusatif ποιητικό ποιητική ποιητικό
vocatif ποιητικέ ποιητική ποιητικό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ποιητικοί ποιητικές ποιητικά
génitif ποιητικών ποιητικών ποιητικών
accusatif ποιητικούς ποιητικές ποιητικά
vocatif ποιητικοί ποιητικές ποιητικά

ποιητικός (piitikós) \pi.i.ti.ˈkɔs\

  1. Poétique.

Grec ancien

Étymologie
De ποιητής, poiétês (« faiseur », « créateur », « auteur », « poète ») avec le suffixe -ικός, -ikós (« -ique »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ποιητικός ποιητική ποιητικόν ποιητικοί ποιητικαί ποιητικά ποιητικώ ποιητικά ποιητικώ
Vocatif ποιητικέ ποιητική ποιητικόν ποιητικοί ποιητικαί ποιητικά ποιητικώ ποιητικά ποιητικώ
Accusatif ποιητικόν ποιητικήν ποιητικόν ποιητικούς ποιητικάς ποιητικά ποιητικώ ποιητικά ποιητικώ
Génitif ποιητικοῦ ποιητικῆς ποιητικοῦ ποιητικῶν ποιητικῶν ποιητικῶν ποιητικοῖν ποιητικαῖν ποιητικοῖν
Datif ποιητικῷ ποιητικῇ ποιητικῷ ποιητικοῖς ποιητικαῖς ποιητικοῖς ποιητικοῖν ποιητικαῖν ποιητικοῖν

ποιητικός, poiêtikós \po͜i.ɛː.ti.ˈkos\

  1. Qui a la vertu de faire, de créer, de produire.
  2. (Art) propre à créer, confectionner.
  3. Ingénieux.
  4. Propre à la poésie.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.