πειρατής

Grec

Étymologie
Du grec ancien πειρατής, peiratếs.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  πειρατής οι  πειρατές
Génitif του  πειρατή των  πειρατών
Accusatif το(ν)  πειρατή τους  πειρατές
Vocatif πειρατή πειρατές

πειρατής (piratís) \pi.ɾa.ˈtis\ masculin

  1. Pirate.

    Grec ancien

    Étymologie
    De πείρω, peírô (« voyager », « traverser »).

    Nom commun

    Cas Singulier Pluriel Duel
    Nominatif ὁ πειρατής οἱ πειραταί τὼ πειρατά
    Vocatif πειρατά πειραταί πειρατά
    Accusatif τὸν πειρατήν τοὺς πειρατάς τὼ πειρατά
    Génitif τοῦ πειρατοῦ τῶν πειρατῶν τοῖν πειραταῖν
    Datif τῷ πειρατῇ τοῖς πειραταῖς τοῖν πειραταῖν

    πειρατής, peiratếs \peː.ra.ˈtɛːs\ masculin

    1. Pirate.

      Dérivés dans d’autres langues

      Références
      Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.