ουράνιος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien οὐράνιος, ouránios.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ουράνιος | ουράνια | ουράνιο | |||
| génitif | ουράνιου | ουράνιας | ουράνιου | |||
| accusatif | ουράνιο | ουράνια | ουράνιο | |||
| vocatif | ουράνιε | ουράνια | ουράνιο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ουράνιοι | ουράνιες | ουράνια | |||
| génitif | ουράνιων | ουράνιων | ουράνιων | |||
| accusatif | ουράνιους | ουράνιες | ουράνια | |||
| vocatif | ουράνιοι | ουράνιες | ουράνια | |||
ουράνιος (uránios) \u.ˈɾa.ni.ɔs\
- (Astronomie) Céleste.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.