μελαγχολικός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien μελαγχολικός, melankholikós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | μελαγχολικός | μελαγχολική | μελαγχολικό | |||
| génitif | μελαγχολικού | μελαγχολικής | μελαγχολικού | |||
| accusatif | μελαγχολικό | μελαγχολική | μελαγχολικό | |||
| vocatif | μελαγχολικέ | μελαγχολική | μελαγχολικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | μελαγχολικοί | μελαγχολικές | μελαγχολικά | |||
| génitif | μελαγχολικών | μελαγχολικών | μελαγχολικών | |||
| accusatif | μελαγχολικούς | μελαγχολικές | μελαγχολικά | |||
| vocatif | μελαγχολικοί | μελαγχολικές | μελαγχολικά | |||
μελαγχολικός (melankholikós) \mɛ.laŋ.xɔ.li.ˈkɔs\
Grec ancien
Étymologie
- Mot dérivé de μελάγχολος, melankholos (« atrabilaire ») avec le suffixe -ικός, -ikós.
Apparentés étymologiques
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : μελαγχολικός
- Latin : melancholicus
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.