tentus

Espéranto

Forme de verbe

tentus \tentus\

  1. Conditionnel de tenti.

Latin

Étymologie

De teneo au sens de « retenir ».

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif tentus tentūs
Vocatif tentus tentūs
Accusatif tentum tentūs
Génitif tentūs tentuum
Datif tentūi
ou tentū
tentibus
Ablatif tentū tentibus

tentus \Prononciation ?\ masculin

  1. Arrêt.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe 1

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif tentus tentă tentum tentī tentae tentă
Vocatif tente tentă tentum tentī tentae tentă
Accusatif tentum tentăm tentum tentōs tentās tentă
Génitif tentī tentae tentī tentōrŭm tentārŭm tentōrŭm
Datif tentō tentae tentō tentīs tentīs tentīs
Ablatif tentō tentā tentō tentīs tentīs tentīs

tentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de teneo.

Forme de verbe 2

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif tentus tentă tentum tentī tentae tentă
Vocatif tente tentă tentum tentī tentae tentă
Accusatif tentum tentăm tentum tentōs tentās tentă
Génitif tentī tentae tentī tentōrŭm tentārŭm tentōrŭm
Datif tentō tentae tentō tentīs tentīs tentīs
Ablatif tentō tentā tentō tentīs tentīs tentīs

tentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de tendo.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.