tèrra

Voir aussi : Tèrra, Terra, terra

Occitan

Étymologie

(Date à préciser) Du latin terra  terre »).

Nom commun

Singulier Pluriel
tèrra
[ˈtɛro̞]
tèrras
[ˈtɛro̞s]

tèrra [ˈtɛro̞] (graphie normalisée) féminin

  1. Terre.
    • Pastorsa, cal pregar nòstre Dieu
      Per que nos salve, mòrts o vius
      E per que sus la tèrra
      Sa santa volontat
      Apasime la guèrra
      Del demon estacat
       (« Entà Nadal », Cançon vòla - Chants languedociens et gascons, CRDP Toulouse, décembre 1979)

Variantes

  • terro (graphie mistralienne)

Dérivés

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Références

  • Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002 → consulter cet ouvrage
  • Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003
  • Christian Camps, Atlas linguistique du Biterrois, Institut d’études occitanes, Béziers, 1985, p. 4999
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.