pronomen

Voir aussi : Pronomen

Latin

Étymologie

De nomen (« nom ») avec le préfixe pro-.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif pronomen pronomina
Vocatif pronomen pronomina
Accusatif pronomen pronomina
Génitif pronominis pronominum
Datif pronominī pronominibus
Ablatif pronominĕ pronominibus

prōnōmen \Prononciation ?\ neutre

  1. (Grammaire) Pronom.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Voir aussi

  • pronomen sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

Same du Nord

Étymologie

Du latin pronomen.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif pronomen pronomenat
Accusatif
Génitif
pronomena pronomeniid
Illatif pronomenii pronomeniidda
Locatif pronomenis pronomeniin
Comitatif pronomeniin pronomeniiguin
Essif pronomenin
Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne pronomenan pronomeneame pronomeneamet
2e personne pronomenat pronomeneatte pronomeneattet
3e personne pronomenis pronomeneaskka pronomeneaset

pronomen /ˈpronomen/

  1. Pronom.
    • Pronomenat leat sánit mat čužžot substantiivvaid sajis.  (Oahpa)
      Les pronoms sont des mots qui se trouvent à la place des substantifs.

Hyponymes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.