malfeliĉo

Espéranto

Étymologie

Substantif composé de la racine feliĉa (« heureux »), du préfixe mal- (« sens contraire ») et de la terminaison -o (« substantif ») .

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif malfeliĉo
\mal.fe.ˈli.t͡ʃo\
malfeliĉoj
\mal.fe.ˈli.t͡ʃoj\
Accusatif malfeliĉon
\mal.fe.ˈli.t͡ʃon\
malfeliĉojn
\mal.fe.ˈli.t͡ʃojn\
voir le modèle

malfeliĉo \mal.fe.ˈli.t͡ʃo\    composition de racines de l’Antaŭparolo

  1. Malheur.
    • (Antaŭparolo) La erareco en la nacia traduko de tiu aŭ alia vorto ne prezentas grandan malfeliĉon…
      Le caractère erroné de la traduction de tel ou autre mot ne représente pas un grand malheur…
    • (Ekzercaro §41) Rakontu al mi vian malfeliĉon, ĉar eble mi povos helpi al vi.
      Raconte-moi ton malheur, car peut-être je pourrai t’aider.
    • (Ekzercaro §42) Malfeliĉo ofte kunigas la homojn, kaj feliĉo ofte disigas ilin.
      Un malheur unit souvent les hommes et un bonheur souvent les sépare.
    • Feliĉo fierigas, malfeliĉo saĝigas - Un bonheur rend fier, un malheur rend sage.

Variantes orthographiques

  • si pas de ĉ possible par le clavier : malfelicxo

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.