da gentañ

Breton

Étymologie

Composé de da  à ») et de kentañ  premier »).

Locution adverbiale

da gentañ \da ˈɡɛ̃n.tã\

  1. Premièrement, d’abord, en premier lieu.
    • Da gentañ, Lom, pegement ’gav deocʼh, e talvez klask un den beuzet er stêr vras ?  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 93)
      D’abord, Lom, combien ça vaut à votre avis, de chercher un homme noyé dans la rivière ?
    • Ar gudenn a oa da gentañ a arcʼhant, ha da eil ur gudenn a zoujañs d’ar yezh  (Roparz Hemon, Al levrioù, in Al Liamm, niv. 30, Genver–Cʼhwevrer 1952, p. 70)
      C’était d’abord un problème d’argent, et ensuite un problème de considération pour la langue.
    • Ar re vras, o doa kargoù e lez ar roue, a oa aet da gentañ, ar vourcʼhizion goude, ha da ziwezhañ ar re diwar ar maez hag ar beorion.  (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 160)
      Les grands personnages qui avaient des fonctions au palais du roi, passèrent les premiers, les bourgeois ensuite, et en dernier lieu les gens de la campagne et les pauvres.

Synonymes

  • da zigentañ
  • digentañ

Vocabulaire apparenté par le sens

  • da cʼhoude
  • da drede
  • da eil
  • da ziwezhañ
  • goude-se
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.