εξαίρετος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ἐξαιρετός, exairetós ; voir εξαιρώ (« excepter »).
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | εξαίρετος | εξαίρετη | εξαίρετο | |||
| génitif | εξαίρετου | εξαίρετης | εξαίρετου | |||
| accusatif | εξαίρετο | εξαίρετη | εξαίρετο | |||
| vocatif | εξαίρετε | εξαίρετη | εξαίρετο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | εξαίρετοι | εξαίρετες | εξαίρετα | |||
| génitif | εξαίρετων | εξαίρετων | εξαίρετων | |||
| accusatif | εξαίρετους | εξαίρετες | εξαίρετα | |||
| vocatif | εξαίρετοι | εξαίρετες | εξαίρετα | |||
εξαίρετος (exéretos) \ɛ.ˈksɛ.ɾɛ.tɔs\
- Très bon, exceptionnel.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.