βαρύς
Grec
Étymologie
- Du grec ancien βαρύς, barús (« lourd »).
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | βαρύς | βαρεία | βαρύ | |||
génitif | βαρέος | βαρείας | βαρέος | |||
accusatif | βαρύ | βαρεία | βαρύ | |||
vocatif | βαρύ | βαρεία | βαρύ | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | βαρείς | βαρείες | βαρέα | |||
génitif | βαρέων | βαρειών | βαρέων | |||
accusatif | βαρείς | βαρείες | βαρέα | |||
vocatif | βαρείς | βαρείες | βαρέα |
βαρύς (varís) \va.ˈɾis\
Grec ancien
Étymologie
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | βαρύς | βαρεῖα | βαρύ | |||
vocatif | βαρύ | βαρεῖα | βαρύ | |||
accusatif | βαρύν | βαρεῖαν | βαρύ | |||
génitif | βαρέος | βαρείας | βαρέος | |||
datif | βαρεῖ | βαρείᾳ | βαρεῖ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | βαρεῖ | βαρεῖ | βαρεῖ | |||
vocatif | βαρεῖ | βαρεῖ | βαρεῖ | |||
accusatif | βαρεῖ | βαρεῖ | βαρεῖ | |||
génitif | βαρέοιν | βαραῖν | βαρέοιν | |||
datif | βαρέοιν | βαραῖν | βαρέοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | βαρεῖς | βαρεῖαι | βαρέα | |||
vocatif | βαρεῖς | βαρεῖαι | βαρέα | |||
accusatif | βαρεῖς | βαρείας | βαρέα | |||
génitif | βαρέων | βαρειῶν | βαρέων | |||
datif | βαρέσι(ν) | βαρείαις | βαρέσι(ν) |
βαρύς, barús \ba.ˈrys\ (comparatif : βαρύτερος ; superlatif : βαρύτατος)
Dérivés
- βαρεῖα
- βαρύτης
Dérivés dans d’autres langues
- Français : bary-
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « βαρύς », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.