αφαιρετικός
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ἀφαιρετικός, aphairetikós, dérivé de ἀφαίρεσις, aphairesis.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αφαιρετικός | αφαιρετική | αφαιρετικό | |||
| génitif | αφαιρετικού | αφαιρετικής | αφαιρετικού | |||
| accusatif | αφαιρετικό | αφαιρετική | αφαιρετικό | |||
| vocatif | αφαιρετικέ | αφαιρετική | αφαιρετικό | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αφαιρετικοί | αφαιρετικές | αφαιρετικά | |||
| génitif | αφαιρετικών | αφαιρετικών | αφαιρετικών | |||
| accusatif | αφαιρετικούς | αφαιρετικές | αφαιρετικά | |||
| vocatif | αφαιρετικοί | αφαιρετικές | αφαιρετικά | |||
αφαιρετικός, afairetikos \Prononciation ?\
- Abstrait.
- Aφαιρετική ικανότητα του νου
- Capacité de l’esprit à l’abstraction.
- Aφαιρετική ικανότητα του νου
Dérivés
Apparentés étymologiques
- αφαίρεση (« soustraction, abstraction »)
- αφαιρώ
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (αφαιρετικός)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.