αναπόφευκτος
Grec
Étymologie
- Dérivé de απόφευκτος avec le préfixe αν-.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αναπόφευκτος | αναπόφευκτη | αναπόφευκτο | |||
| génitif | αναπόφευκτου | αναπόφευκτης | αναπόφευκτου | |||
| accusatif | αναπόφευκτο | αναπόφευκτη | αναπόφευκτο | |||
| vocatif | αναπόφευκτε | αναπόφευκτη | αναπόφευκτο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αναπόφευκτοι | αναπόφευκτες | αναπόφευκτα | |||
| génitif | αναπόφευκτων | αναπόφευκτων | αναπόφευκτων | |||
| accusatif | αναπόφευκτους | αναπόφευκτες | αναπόφευκτα | |||
| vocatif | αναπόφευκτοι | αναπόφευκτες | αναπόφευκτα | |||
αναπόφευκτος (anapófevktos) \a.na.ˈpɔ.fɛf.ktɔs\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.