αδιάλλακτος
Grec
Étymologie
- Du grec ancien ἀδιάλλακτος, adiállaktos (ἀ privatif - διαλλάσσω concilier)
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αδιάλλακτος | αδιάλλακτη | αδιάλλακτο | |||
| génitif | αδιάλλακτου | αδιάλλακτης | αδιάλλακτου | |||
| accusatif | αδιάλλακτο | αδιάλλακτη | αδιάλλακτο | |||
| vocatif | αδιάλλακτε | αδιάλλακτη | αδιάλλακτο | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | αδιάλλακτοι | αδιάλλακτες | αδιάλλακτα | |||
| génitif | αδιάλλακτων | αδιάλλακτων | αδιάλλακτων | |||
| accusatif | αδιάλλακτους | αδιάλλακτες | αδιάλλακτα | |||
| vocatif | αδιάλλακτοι | αδιάλλακτες | αδιάλλακτα | |||
αδιάλλακτος (adhiállaktos) \a.ði.ˈa.lak.tɔs\
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.