triumphus

Latin

Étymologie

Archaïquement triumpus[1], ce mot est un emprunt ancien au grec ancien θρίαμβος, thríambos  hymne à Dionysos »)[2]. Voir tripudium (« danse rituélique des prêtres saliens ») et διθύραμβος, dithúrambos  dithyrambe »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif triumphus triumphī
Vocatif triumphe triumphī
Accusatif triumphum triumphōs
Génitif triumphī triumphōrum
Datif triumphō triumphīs
Ablatif triumphō triumphīs

triumphus masculin

  1. Chants, acclamations qui accompagne le cortège d’un général victorieux, habillé comme Jupiter capitolin, monté sur un char.
    • sic triumphare appellatum, quod cum imperatore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti IO TRIUMPHE! id a θριαμβωι a Graeco Liberi cognomento potest dictum.  (Varron, Ling. Lat. 6, 68)
  2. Cortège célébrant une victoire.
    • Gallos Caesar in triumphum ducit  (Suétone, Caes. 80)
    • Boiorum triumphi spem collegae reliquit  (Tite-Live, 33, 37, 10)
  3. (Figuré) Triomphe, victoire.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Voir aussi

  • triumphus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

  1. « triumphus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
  2. « triumphus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.