scortum

Latin

Étymologie

(Date à préciser) De l’indo-européen commun *ker- → voir s- et corium (« cuir, peau »).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif scortum scorta
Vocatif scortum scorta
Accusatif scortum scorta
Génitif scortī scortōrum
Datif scortō scortīs
Ablatif scortō scortīs

scortum \Prononciation ?\ neutre

  1. (Rare en ce sens) Cuir, peau.
    • pellem antiqui dicebant scortum.  (Varron, De Lingua Latina, VII, § 84)
    • jam Omphale in Herculis scorto designata descripsit.  (Tert., Pall. 4 med.)
  2. (Sexualité) Prostitué, catin.
    • scorta appellantur meretrices, quia ut pelliculae subiguntur. Omnia namque ex pellibus facta scortea appellantur.  (Fest., pp. 330)
    • scortum exoletum ne quis in proscenio Sedeat.  (Plaut., Poen. prol. 17)
    • non ingredietur manzer, hoc est de scorto natus, in Ecclesiam Domini  (Vulgata, Deut. 23, 2.)
      Le mamzer, c'est à dire celui qui est né d'une prostituée, ne rentrera pas dans l'Église du Seigneur.

Dérivés

  • scortātĭo, débauche, libertinage
  • scortātŏr, débauché, libertin, coureur (de femmes).
  • scortātŭs, fréquentation des prostituées, débauche, libertinage.
  • scortea, manteau de peau.
  • scorteus, de cuir, de peau - flasque, avachi.
  • scortillum, petite prostituée, petite catin.
  • scortinus, de cuir, de peau.
  • scortor, fréquenter les courtisanes, fréquenter les prostituées, courir les filles, être débauché.

Anagrammes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.