quercus

Voir aussi : Quercus

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *perkʷu-s [1] (« chêne »). Les langues italiques ont substitué \kʷ\ au \p\ initial, puis \k\ au second \kʷ\ . Pokorny lui rapproche Hercynia silva (« forêt Hercynienne, forêt de chênes », avec perte du \p\ initial caractéristique du celtique), le gotique faírguni, ancien haut allemand Fergunna, tchèque Kršné hory, Krkonoše (désignant la forêt et les monts hercynien en Bohême) et encore le gotique *forh-is.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif quercus quercūs
Vocatif quercus quercūs
Accusatif quercum quercūs
Génitif quercūs quercuum
Datif quercūi
ou quercū
quercubus
Ablatif quercū quercubus

quercus \Prononciation ?\ féminin

  1. Chêne.
    • quercus dicitur, quod id genus arboris grave sit ac durum, tum etiam in ingentem evadat amplitudinem: querqueram enim gravem et magnam putant dici, Paul. ex Fest. p. 259
  2. Choses en chêne :
    1. L'Argo.
    2. Javeline.
    3. Couronne de feuilles de chêne.

Synonymes

Dérivés

Apparentés étymologiques

Dérivés dans d’autres langues

Voir aussi

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.