percognitus
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | percognitus | percognită | percognitum | percognitī | percognitae | percognită |
Vocatif | percognite | percognită | percognitum | percognitī | percognitae | percognită |
Accusatif | percognitum | percognităm | percognitum | percognitōs | percognitās | percognită |
Génitif | percognitī | percognitae | percognitī | percognitōrŭm | percognitārŭm | percognitōrŭm |
Datif | percognitō | percognitae | percognitō | percognitīs | percognitīs | percognitīs |
Ablatif | percognitō | percognitā | percognitō | percognitīs | percognitīs | percognitīs |
percognitus \Prononciation ?\
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | percognitus | percognită | percognitum | percognitī | percognitae | percognită |
Vocatif | percognite | percognită | percognitum | percognitī | percognitae | percognită |
Accusatif | percognitum | percognităm | percognitum | percognitōs | percognitās | percognită |
Génitif | percognitī | percognitae | percognitī | percognitōrŭm | percognitārŭm | percognitōrŭm |
Datif | percognitō | percognitae | percognitō | percognitīs | percognitīs | percognitīs |
Ablatif | percognitō | percognitā | percognitō | percognitīs | percognitīs | percognitīs |
percognitus \Prononciation ?\
- Participe passé de percognosco.
Références
- « percognitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.