oriens

Voir aussi : Oriens

Français

Forme d’adjectif

Singulier Pluriel
Masculin orien
\Prononciation ?\
oriens
\Prononciation ?\
Féminin orienne
\Prononciation ?\
oriennes
\Prononciation ?\

oriens \Prononciation ?\

  1. Masculin pluriel de orien.

Latin

Étymologie

Participe présent substantivé de orior (« se lever »).

Nom commun

Cas Singulier
Nominatif oriens
Vocatif oriens
Accusatif orientem
Génitif orientis
Datif orientī
Ablatif orientĕ

oriens masculin

  1. Le soleil levant.
  2. Le levant, l’orient, l’est.

Antonymes

Dérivés

Dérivés dans d’autres langues

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif oriens oriens oriens orientēs orientēs orientia
Vocatif oriens oriens oriens orientēs orientēs orientia
Accusatif orientem orientem oriens orientēs orientēs orientia
Génitif orientis orientis orientis orientium orientium orientium
Datif orientī orientī orientī orientibus orientibus orientibus
Ablatif orientī orientī orientī orientibus orientibus orientibus

oriens

  1. Participe présent de orior.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.