manin

Breton

Forme de verbe

Mutation Forme
Non mutée manin
Adoucissante vanin
Semi-régulière vanin

manin \ˈmãːnĩn\

  1. Première personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe menel.

Same du Nord

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adverbe interrogatif

manin /mɑnin/

  1. Pourquoi.
    • Dál lea politiijain jođus kampánja ja sáhtát lobihis bissu buktit sidjiide, nu sii eai jeara manin ii leat registrerejuvvon ovdal.  (avvir.no)
      Il y a actuellement une campagne en cours chez les policiers et vous pouvez leur apporter un fusil prohibé, comme cela ils ne demanderont pas pourquoi il n’a pas pas été enregistré auparavant.

Forme de pronom relatif

manin \mɑnin\

  1. Essif de mii.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.