mallaŭtiĝi

Voir aussi : mallaŭtigi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine laŭta (« fort (pour un son), sonore »), du préfixe mal- (« sens contraire »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif mallaŭtiĝismallaŭtiĝasmallaŭtiĝos
Participe actif mallaŭtiĝinta(j,n) mallaŭtiĝanta(j,n) mallaŭtiĝonta(j,n)
Adverbe mallaŭtiĝinte mallaŭtiĝante mallaŭtiĝonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent mallaŭtiĝusmallaŭtiĝu mallaŭtiĝi
voir le modèle “eo-conj-intrans”

mallaŭtiĝi \mal.law.ˈti.dʒi\ intransitif    mot-dérivé UV

  1. Devenir moins sonore.

Variantes orthographiques

Antonymes

Paronymes

Apparentés étymologiques

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.