kofek

Breton

Étymologie

De kofventre ») avec le suffixe -ek.

Adjectif

Nature Forme
Positif kofek
Comparatif kofekocʼh
Superlatif kofekañ
Exclamatif kofekat
Mutation Forme
Non muté kofek
Adoucissante gofek

kofek \ˈko.fːek\

  1. Ventru.
    • Bez’ e oa eno Yann Dreboul, unan teo ha kofek etre bras ha bihan.  (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 118.)
      Il y avait là Yann Dreboul, un gros ventru de taille moyenne.
    • Yan Zaout a glevas ar ger « Moi-même » lavaret gant eur bourc’hiz kofek-bras o kaozeal gant eur bourc’hiz all.  (J.-P. ar Bras, An doare da zeski galleg, in Feiz ha Breiz, n° 5, Gouere 1907, p. 156.)
      Yan Zaout entendit le mot « Moi-même » dit par un bourgeois fortement ventru en train de parler avec un autre bourgeois.
    • [...] ar re eeun, ar re gamm, ar re gofek, ar re dreut, ar re a zoug bragez hag ar re a zoug broz, a zo diredet, a vandennadou, d‘ar Gorsedd-Digor, gant joa.  (Jakez Riou, Gorsedd-digor, Gwalarn, 1928, p. 45)
      [...] les valides, les boiteux, les ventrus, les maigres, ceux qui portent un pantalon et ceux qui portent une jupe, sont accourus en troupe avec joie au Gorsedd-Digor.

Apparentés étymologiques

  • kofeg
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.