inkujo

Espéranto

Étymologie

Substantif composé de la racine inko (« encre »), du suffixe -uj- (« contenant total ») et de la terminaison -o (« substantif ») .

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif inkujo
\in.ˈku.jo\
inkujoj
\in.ˈku.joj\
Accusatif inkujon
\in.ˈku.jon\
inkujojn
\in.ˈku.jojn\

inkujo \in.ˈku.jo\

  1. Encrier.
    • (Ekzercaro §34) Mia skribilaro konsistas el inkujo, sablujo, kelke da plumoj, krajono kaj inksorbilo.
      Mon matériel d’écriture consiste en un encrier, un sablier, quelques plumes, un crayon et un buvard.

Prononciation

  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « inkujo »
  • (Région à préciser) : écouter « inkujo [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.