glimlachen

Néerlandais

Étymologie

Composé du glim avec lachen.

Verbe

Présent Prétérit
ik glimlach glimlachte
jij glimlacht
hij, zij, het glimlacht
wij glimlachen glimlachten
jullie glimlachen
zij glimlachen
u glimlacht glimlachte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben glimlachend geglimlacht

glimlachen intransitif

  1. Sourire.

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.