dislavarout

Breton

Étymologie

De lavarout (« dire ») avec le préfixe dis-.

Verbe

Mutation Infinitif
Non muté dislavarout
Adoucissante zislavarout
Spirante inchangé
Durcissante tislavarout

dislavarout \dizlaˈvɑːrut\ intransitif-transitif direct (conjugaison), base verbale dislavar- (pronominal : en em zislavarout)

  1. Contredire, démentir.
    • Ne cʼhelle ket ar roue Leodagan dislavarout komzoù ker fur.  (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, p. 86)
      Le roi Léodagan ne pouvait contredire des propos si sages.

Dérivés

  • dislavarer
  • dislavariek
  • dislavarour
  • dislavarus
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.