disglavier
Breton
Nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | disglavier | disglavieroù |
Adoucissante | zisglavier | zisglavieroù |
Durcissante | tisglavier | tisglavieroù |
disglavier \diz.ˈɡla.vjɛr\ masculin (pluriel : disglavieroù)
- Parapluie.
- Ho tisglavier ho poa prestet din decʼh ! Disoñjet em eus e rentañ deocʼh ! — (Roparz Hemon, Nenn Jani, Al Liamm, 1974, p. 44)
- Votre parapluie que vous m’aviez prêté hier ! J’ai oublié de vous le rendre !
- [...] dao ! dao ! war an dud yaouank direizh, a-daolioù troadoù disglavieroù, ken e rankjont mont buan en oto-kirri en-dro, ha yao war-du Gwiglann adarre [...]. — (Yann Kerlann, Gwiglann, bro chelgenn, in Al Liamm, niv. 35, Du–Kerzu 1952, p. 44)
- Pan ! Pan ! sur les jeunes dépravés, à coups de manches de parapluies, si bien qu’ils durent monter rapidement dans l’autocar, et en route pour Guiclan de nouveau.
- Ho tisglavier ho poa prestet din decʼh ! Disoñjet em eus e rentañ deocʼh ! — (Roparz Hemon, Nenn Jani, Al Liamm, 1974, p. 44)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.