caerimonia

Latin

Étymologie

La première partie du mot est apparentée à cerus [1] (« dieu »), Ceres [1] [2] (« déesse des plantes ») ou encore creo [2] (« créer ») avec le suffixe -monia (→ voir sanctimonia et castimonia).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif caerimoniă caerimoniae
Vocatif caerimoniă caerimoniae
Accusatif caerimoniăm caerimoniās
Génitif caerimoniae caerimoniārŭm
Datif caerimoniae caerimoniīs
Ablatif caerimoniā caerimoniīs

caerimōnia \Prononciation ?\ féminin

  1. (Religion) Caractère sacré.
    • caerimonia legationis.  (Cicéron)
      caractère sacré d'une délégation.
  2. Vénération, respect religieux.
    • esse in caerimonia.  (Pline)
      être en vénération.
    • sacra summā religione caerimoniāque conficere.  (Cicéron)
      célébrer les mystères sacrés avec le plus profond respect.
  3. (Surtout au pluriel) Cérémonie, rite, culte.
    • libri caerimoniarum.  (Tacite)
      rituels.

Variantes

Dérivés

  • caerĭmōnĭālis, relatif aux cérémonies religieuses, religieux.
  • caerĭmōnĭor, honorer par des cérémonies religieuses.
  • caerĭmōnĭōsus, relatif aux cérémonies religieuses, religieux.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.