Stercutus
Latin
Étymologie
- De stercus (« fumier »).
Nom commun
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Stercutus |
Vocatif | Stercute |
Accusatif | Stercutum |
Génitif | Stercutī |
Datif | Stercutō |
Ablatif | Stercutō |
Stercutus \Prononciation ?\ masculin
- (Religion) Divinité du fumier selon Macrobe.
- Hunc Romani etiam Stercutum vocant, quod primus stercore fecunditatem agris conparaverit. Regni eius tempora felicissima feruntur, cum propter rerum copiam tum quod nondum quisquam servitio vel libertate discriminabatur: quae res intellegi potest, quod Saturnalibus tota servis licentia permittitur. — (Macrobe, Saturnalia.)
- Hunc Romani etiam Stercutum vocant, quod primus stercore fecunditatem agris conparaverit. Regni eius tempora felicissima feruntur, cum propter rerum copiam tum quod nondum quisquam servitio vel libertate discriminabatur: quae res intellegi potest, quod Saturnalibus tota servis licentia permittitur. — (Macrobe, Saturnalia.)
Variantes
- Sterculius, chez Tertullien
- Stercenius, chez Servius
- Sterces, chez Auguste
Références
- « Stercutus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1477)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.