Attila
Français
Étymologie
- Du latin Attila.
Traductions
- Allemand : Attila (de)
- Anglais : Attila (en)
- Basque : Atila (eu)
- Bosniaque : Atila (bs)
- Bulgare : Атила (bg)
- Catalan : Àtila (ca)
- Chinois : 阿提拉 (zh)
- Coréen : 아틸라 (ko)
- Croate : Atila (hr)
- Danois : Attila (da)
- Espagnol : Atila (es)
- Espéranto : Atilo (eo)
- Estonien : Attila (et)
- Finnois : Attila (fi)
- Galicien : Atila (gl)
- Géorgien : ატილა (ka)
- Grec : Αττίλας (el)
- Hindi : अटिला (hi)
- Hongrois : Attila (hu)
- Indonésien : Attila (id)
- Italien : Attila (it)
- Japonais : アッティラ (ja) Atira
- Kazakh : Еділ қаған (kk)
- Lituanien : Atila (lt)
- Malais : Atilla (ms)
- Néerlandais : Attila (nl)
- Norvégien : Attila (no)
- Ourdou : ایٹلا (ur)
- Persan : آتیلا (fa)
- Polonais : Attyla (pl)
- Portugais : Átila (pt)
- Roumain : Attila (ro)
- Russe : Аттила (ru)
- Sanskrit : अटिला (sa)
- Serbe : Атила (sr)
- Sicilien : Attila (scn)
- Slovène : Atila (sl)
- Suédois : Attila (sv)
- Tchèque : Attila (cs)
- Turc : Attila (tr)
- Ukrainien : Аттіла (uk)
Voir aussi
- Attila sur l’encyclopédie Wikipédia
Hongrois
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « Attila [Prononciation ?] »
Voir aussi
- Attila sur l’encyclopédie Wikipédia (en hongrois)
Latin
Nom propre
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Attilă |
Vocatif | Attilă |
Accusatif | Attilăm |
Génitif | Attilae |
Datif | Attilae |
Ablatif | Attilā |
Attila \Prononciation ?\ masculin
- Attila.
- Neque haec tamen agentes quicquam ab illo auxilii impetrare quiuerunt, utpote qui grauissimis eo tempore bellis cum Blaedla et Attila regibus Hunorum erat occupatus; et quamuis anno ante hunc proximo Blaedla Attilae fratris sui sit interemtus insidiis, Attila tamen ipse adeo intolerabilis reipuplicae remansit hostis, ut totam pene Europam, excisis inuasisque ciuitatibus atque castellis, conroderet. — (Bède le Vénérable, Historia Ecclesiastica)
- Neque haec tamen agentes quicquam ab illo auxilii impetrare quiuerunt, utpote qui grauissimis eo tempore bellis cum Blaedla et Attila regibus Hunorum erat occupatus; et quamuis anno ante hunc proximo Blaedla Attilae fratris sui sit interemtus insidiis, Attila tamen ipse adeo intolerabilis reipuplicae remansit hostis, ut totam pene Europam, excisis inuasisque ciuitatibus atque castellis, conroderet. — (Bède le Vénérable, Historia Ecclesiastica)
Dérivés
- Attilanus
Références
- « Attila », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- Section étymologie de Attila sur le Wiktionnaire anglais.
Néerlandais
Étymologie
- Du latin Attila.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « Attila [Prononciation ?] »
Tchèque
Étymologie
- Du latin Attila.
Nom propre
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Atilla |
Vocatif | Atillo |
Accusatif | Atillu |
Génitif | Atilly |
Locatif | Atillovi |
Datif | Atillovi |
Instrumental | Atillou |
Attila \Prononciation ?\
- Attila.
- hunský král Attila.
Voir aussi
- Attila sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.