ὠμός
Grec ancien
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ὠμός | ὠμή | ὠμόν | |||
vocatif | ὠμέ | ὠμή | ὠμόν | |||
accusatif | ὠμόν | ὠμήν | ὠμόν | |||
génitif | ὠμοῦ | ὠμῆς | ὠμοῦ | |||
datif | ὠμῷ | ὠμῇ | ὠμῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ὠμώ | ὠμά | ὠμώ | |||
vocatif | ὠμώ | ὠμά | ὠμώ | |||
accusatif | ὠμώ | ὠμά | ὠμώ | |||
génitif | ὠμοῖν | ὠμαῖν | ὠμοῖν | |||
datif | ὠμοῖν | ὠμαῖν | ὠμοῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ὠμοί | ὠμαί | ὠμά | |||
vocatif | ὠμοί | ὠμαί | ὠμά | |||
accusatif | ὠμούς | ὠμάς | ὠμά | |||
génitif | ὠμῶν | ὠμῶν | ὠμῶν | |||
datif | ὠμοῖς | ὠμαῖς | ὠμοῖς |
ὠμός, ômós
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
- « ὠμός », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
- Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.