πολυμαθής

Grec ancien

Étymologie
De πολύς (« nombreux ») et de μάθημα (« science, connaissance »).

Adjectif

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif πολυμαθής πολυμαθής πολυμαθές
vocatif πολυμαθές πολυμαθές πολυμαθές
accusatif πολυμαθῆ πολυμαθῆ πολυμαθές
génitif πολυμαθοῦς πολυμαθοῦς πολυμαθοῦς
datif πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ
vocatif πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ
accusatif πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ πολυμαθεῖ
génitif πολυμαθοῖν πολυμαθοῖν πολυμαθοῖν
datif πολυμαθοῖν πολυμαθοῖν πολυμαθοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif πολυμαθεῖς πολυμαθεῖς πολυμαθῆ
vocatif πολυμαθεῖς πολυμαθεῖς πολυμαθῆ
accusatif πολυμαθεῖς πολυμαθεῖς πολυμαθῆ
génitif πολυμαθῶν πολυμαθῶν πολυμαθῶν
datif πολυμαθέσι(ν) πολυμαθέσι(ν) πολυμαθέσι(ν)

πολυμαθής, polumathếs \po.ly.ma.ˈtʰɛːs\ (ancienne écriture : ϖολυμαϑής)

  1. Qui sait beaucoup, très savant.

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.