πανοπλία
Grec
Étymologie
- Du grec ancien πανοπλία, panoplía.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | η | πανοπλία | οι | πανοπλίες |
| Génitif | της | πανοπλίας | των | πανοπλιών |
| Accusatif | τη(ν) | πανοπλία | τις | πανοπλίες |
| Vocatif | πανοπλία | πανοπλίες | ||
Πανοπλία
πανοπλία (panoplía) \pa.nɔ.ˈpli.a\ féminin
- (Armement) Armure.
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (πανοπλία)
Grec ancien
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | πανοπλίας | οἱ | πανοπλίαι | τὼ | πανοπλία |
| Vocatif | πανοπλία | πανοπλίαι | πανοπλία | |||
| Accusatif | τὸν | πανοπλίαν | τοὺς | πανοπλίας | τὼ | πανοπλία |
| Génitif | τοῦ | πανοπλίου | τῶν | πανοπλιῶν | τοῖν | πανοπλίαιν |
| Datif | τῷ | πανοπλίᾳ | τοῖς | πανοπλίαις | τοῖν | πανοπλίαιv |
πανοπλία, panoplía \pa.no.ˈpli.aː\ féminin
Synonymes
Dérivés
- πανοπλίτης
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
- « πανοπλία », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.