veteratorius
Latin
Étymologie
- De veterator avec le suffixe -ius.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | veteratorius | veteratoriă | veteratorium | veteratoriī | veteratoriae | veteratoriă |
Vocatif | veteratorie | veteratoriă | veteratorium | veteratoriī | veteratoriae | veteratoriă |
Accusatif | veteratorium | veteratoriăm | veteratorium | veteratoriōs | veteratoriās | veteratoriă |
Génitif | veteratoriī | veteratoriae | veteratoriī | veteratoriōrŭm | veteratoriārŭm | veteratoriōrŭm |
Datif | veteratoriō | veteratoriae | veteratoriō | veteratoriīs | veteratoriīs | veteratoriīs |
Ablatif | veteratoriō | veteratoriā | veteratoriō | veteratoriīs | veteratoriīs | veteratoriīs |
veteratorius \Prononciation ?\
- Habile, de vieux routier.
- nihil ab isto tectum, nihil veteratorium exspectaveritis: omnia aperta, omnia perspicua reperientur — (Cic. Verr. 2, 1, 54)
Références
- « veteratorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « veteratorius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.