trux

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *tu̯erk̂ [1] (« couper ») qui donne sarcasmus via le grec ancien.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif trux trux trux trucēs trucēs trucia
Vocatif trux trux trux trucēs trucēs trucia
Accusatif trucem trucem trux trucēs trucēs trucia
Génitif trucis trucis trucis trucium trucium trucium
Datif trucī trucī trucī trucibus trucibus trucibus
Ablatif trucī trucī trucī trucibus trucibus trucibus

trux \Prononciation ?\

  1. Sauvage, farouche.
    • M. Catonem oratorem non solum gravem sed interdum etiam trucem esse scimus, Live. 34, 5, 6

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.