peremptorius

Latin

Étymologie

De peremptor (« meurtrier ») avec le suffixe -ius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif peremptorius peremptoriă peremptorium peremptoriī peremptoriae peremptoriă
Vocatif peremptorie peremptoriă peremptorium peremptoriī peremptoriae peremptoriă
Accusatif peremptorium peremptoriăm peremptorium peremptoriōs peremptoriās peremptoriă
Génitif peremptoriī peremptoriae peremptoriī peremptoriōrŭm peremptoriārŭm peremptoriōrŭm
Datif peremptoriō peremptoriae peremptoriō peremptoriīs peremptoriīs peremptoriīs
Ablatif peremptoriō peremptoriā peremptoriō peremptoriīs peremptoriīs peremptoriīs

peremptorius \Prononciation ?\

  1. Péremptoire, mortel, décisif.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.