kredi

Breton

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté kredi
Adoucissante gredi
Spirante cʼhredi

kredi \ˈkreːdi\

  1. Deuxième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe krediñ/kredout/kridiñ.

Composés

  • diskredi

Espéranto

Étymologie

Du latin credere

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif krediskredaskredos
Participe actif kredinta(j,n) kredanta(j,n) kredonta(j,n)
Participe passif kredita(j,n) kredata(j,n) kredota(j,n)
Adverbe actif kredinte kredante kredonte
Adverbe passif kredite kredate kredote
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent kreduskredu kredi
voir le modèle “eo-conj”

kredi \ˈkɾe.di\ transitif et intransitif mot-racine UV

  1. Croire.

Dérivés

Académiques:

Prononciation

Références

Vocabulaire:

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.