infinitivus

Latin

Étymologie

De infinitus qui lui est symonyme, avec le suffixe -ivus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif infinitivus infinitivă infinitivum infinitivī infinitivae infinitivă
Vocatif infinitive infinitivă infinitivum infinitivī infinitivae infinitivă
Accusatif infinitivum infinitivăm infinitivum infinitivōs infinitivās infinitivă
Génitif infinitivī infinitivae infinitivī infinitivōrŭm infinitivārŭm infinitivōrŭm
Datif infinitivō infinitivae infinitivō infinitivīs infinitivīs infinitivīs
Ablatif infinitivō infinitivā infinitivō infinitivīs infinitivīs infinitivīs

infinitivus \Prononciation ?\

  1. (Grammaire) Infinitif.
    • Modus infinitivus est una inter formas infinitivas verbi, sine persona et sine numero, quarum aliae sunt participium, gerundium, gerundivum et supinum.  (Vicipaedia)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif infinitivus infinitivī
Vocatif infinitive infinitivī
Accusatif infinitivum infinitivōs
Génitif infinitivī infinitivōrum
Datif infinitivō infinitivīs
Ablatif infinitivō infinitivīs

infinitivus \Prononciation ?\ masculin

  1. (Grammaire) Infinitif.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Voir aussi

  • Infinitivus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.