bellatorius

Latin

Étymologie

De bellator (« guerrier ») avec le suffixe -ius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif bellatorius bellatoriă bellatorium bellatoriī bellatoriae bellatoriă
Vocatif bellatorie bellatoriă bellatorium bellatoriī bellatoriae bellatoriă
Accusatif bellatorium bellatoriăm bellatorium bellatoriōs bellatoriās bellatoriă
Génitif bellatoriī bellatoriae bellatoriī bellatoriōrŭm bellatoriārŭm bellatoriōrŭm
Datif bellatoriō bellatoriae bellatoriō bellatoriīs bellatoriīs bellatoriīs
Ablatif bellatoriō bellatoriā bellatoriō bellatoriīs bellatoriīs bellatoriīs

bellatorius \Prononciation ?\

  1. Guerrier, propre à la guerre.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.