aveliñ e benn
Breton
Locution verbale
aveliñ e benn \Prononciation ?\
- Prendre l’air.
- Ar pempvet devezh, d’ an abardaez, tad-kozh hag ar vugale a bignas war doenn an arc’h evit aveliñ o fenn, — tommoc’h oa bet c’hoazh eget kustum. — (Roparz Hemon, Alanig an Tri Roue, Skridoù Breizh, 1950, p. 73)
- Le cinquième jour, le soir, grand-père et les enfants montèrent sur le toit de l’arche pour prendre l’air, — il avait fait encore plus chaud que d’habitude.
- Eh an da aveli ma fenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1ère ed. 1970, p. 29)
- Je vais prendre l’air (m’éventer la tête).
- Ar pempvet devezh, d’ an abardaez, tad-kozh hag ar vugale a bignas war doenn an arc’h evit aveliñ o fenn, — tommoc’h oa bet c’hoazh eget kustum. — (Roparz Hemon, Alanig an Tri Roue, Skridoù Breizh, 1950, p. 73)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.