vrak

Voir aussi : vräk

Tchèque

Étymologie

De l’allemand Wrack.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif vrak vraky
Vocatif vraku vraky
Accusatif vrak vraky
Génitif vraku vra
Locatif vraku vracích
Datif vraku vrakům
Instrumental vrakem vraky

vrak \Prononciation ?\ masculin

  1. Épave de voiture, de navire, toute machine usée et/ou hors d'usage.
    • První vážný pokus o nalezení vraku Titaniku podnikl texaský naftař a multimilionář Jack Grimm v červenci 1980.

Dérivés

  • vrakoviště

Références

  • Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
  • Jiří Rejzek, Dictionnaire étymologique tchèque, Leda, Prague, 2001, pour l’étymologie
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.