vesanus

Latin

Étymologie

Dérivé de sanus avec le préfixe ve-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif vesanus vesană vesanum vesanī vesanae vesană
Vocatif vesane vesană vesanum vesanī vesanae vesană
Accusatif vesanum vesanăm vesanum vesanōs vesanās vesană
Génitif vesanī vesanae vesanī vesanōrŭm vesanārŭm vesanōrŭm
Datif vesanō vesanae vesanō vesanīs vesanīs vesanīs
Ablatif vesanō vesanā vesanō vesanīs vesanīs vesanīs

vēsānus \Prononciation ?\ masculin

  1. Fou, insensé.
    • Nefas porro esset, atque ab eo venerationis studio prorsus alienum, qua Ecclesiae leges sunt excipiendae, sancitam ab ipsa disciplinam […] vesana opiniandi libidine improbari;
      Ce serait donc un attentat, une dérogation formelle au respect que méritent les lois ecclésiastiques, de blâmer, par une liberté insensée d’opinion, la discipline que l’Église a consacrée […].  (Grégoire XVI, Mirari vos, 1832)

Variantes

  • vaesānus

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.