skribaĉi

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine skribi (« écrire »), du suffixe -aĉ- (« péjoratif ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif skribaĉisskribaĉasskribaĉos
Participe actif skribaĉinta(j,n) skribaĉanta(j,n) skribaĉonta(j,n)
Participe passif skribaĉita(j,n) skribaĉata(j,n) skribaĉota(j,n)
Adverbe actif skribaĉinte skribaĉante skribaĉonte
Mode Conditionnel Subj. / Impér. Infinitif
Présent skribaĉusskribaĉu skribaĉi
voir le modèle “eo-conj”

skribaĉi \skri.ˈba.t͡ʃi\ transitif

  1. Gribouiller, griffonner.
    • Neniu povas legi, kion la viro skribaĉis sur la formularo.
      Personne n’est capable de lire ce que l’homme a griffonné sur le formulaire.

Prononciation

  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « skribaĉi [Prononciation ?] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.